Jim en ik wandelen heel wat af. Jij en je hond vast ook. In de ochtend hebben we een rondje wat we regelmatig lopen. Het laatste stukje wandelen we door een straat met boerderijen en grote huizen. En bij vrijwel elk huis woont een hond. Niet alleen maar van die binnenzittende schoot/huishondjes (zoals Jim) maar ook bewakers van het terrein.
Wij lopen een stuk langs weilanden en een sloot en komen dan uit op deze straat. En zo gauw wij deze straat in lopen, gebeurt er iets. Jim kijkt mij aan, maakt zich klein, kwispelt en pakt een stok. En als hij geen stok kan vinden, pakt hij zijn riem vast in zijn bek. We lopen door de straat en de ene na de andere hond blaft naar ons. En al die tijd blijft Jim zijn riem of stok vast houden, loopt kwispelend langs mij en kijkt mij regelmatig aan.
Laatst zag ik daarbij ineens een beeld voor me van mezelf. Als kind droeg ik regelmatig een trui of vest met een capuchon en koordjes om de capuchon aan te kunnen trekken. Die koordjes stopte ik in mijn mond als ik iets spannend vond of ik me ergens op moest concentreren. Het gaf me een soort van houvast, een soort steun. En kijk nou wat Jim doet, precies hetzelfde!
Truien en vesten met een capuchon en touwtjes heb ik niet meer. Maar diezelfde spanning kan ik nog wel ervaren in mijn lijf. Vroeger hadden mijn ouders twee honden die weleens al blaffend en grommend met elkaar vochten. Lange tijd kreeg ik flashbacks naar die momenten wanneer ik honden hoorde blaffen en werd ik bang. Dit heb ik gelukkig, onder anderen dankzij Jim met zijn vele geblaf als pup, een heel eind los kunnen laten. Maar enige spanning in mijn lijf en een alert gevoel bij het passeren van blaffende honden is bij mij nog wel aanwezig. En daar komt deze les van Jim om de hoek kijken. Bij het passeren van de blaffende honden en er daarbij spanning in mijn lijf ontstaat verlang ik, besef ik me nu, naar steun. Jim laat mij zien hoe hij die steun zoekt, namelijk door de riem of een stok vast te pakken en mij regelmatig aan te kijken. Ik heb hiervan geleerd dat als ik steun nodig heb, ik deze mag zoeken. In deze situatie zoek ik steun door de riem stevig vast te pakken en Jim met een glimlach aan te kijken. Daarbij voel ik sterk: We doen het samen!
Ben jij benieuwd welke lessen er voor jou verborgen liggen in het gedrag van jouw hond? Plan een gratis snuffelwandeling en ervaar wat coaching met jouw eigen hond als co-coach voor jou kan betekenen.
Reactie plaatsen
Reacties