Een paar weken geleden waren een keer de rollen omgedraaid en bracht ik samen met Jim een bezoek aan een coach. Dat ik mensen coach betekend namelijk niet dat ik zelf geen issues meer heb en helemaal perfect ben. Integendeel. Ik ben ook een mens.
Na op vakantie te zijn geweest merkte ik dat er bij thuiskomst een knop bij mij om ging. Dit bracht mij in een hoop onrust en een gevoel van veel moeten. En het liefst alles tegelijk. Misschien herken je dat wel? Je kunt je vast wel voorstellen dat dat een hoop energie kost.
Omdat ik er zelf niet helemaal uit kwam waar dit nou vandaan kwam en wat ik eraan kon doen, besloot ik deze vraag aan een andere coach, die ook werkt met de inzet van honden, voor te leggen. Ondanks de vele spiegels van Jim waar ik me wel bewust van ben is het altijd goed om eens iemand anders mee te laten kijken. Iedereen kijkt met eigen ogen en dit kan je weer naar andere stappen of misschien zelfs wel een ander pad leiden.
Zo belandde Jim en ik in een bos waar we beiden nog nooit eerder waren geweest. Een nieuwe omgeving vind ik altijd wel een beetje spannend en allerlei gedachten vlogen door mijn hoofd. "Heb ik mijn auto wel goed geparkeerd?" "Ik hoop dat Jim goed luistert." "Ik hoop dat Jim niet te veel gaat blaffen." "Zal ze Jim wel leuk vinden?" en ga zo maar door...
Deze onrust in mij was uiteraard ook duidelijk terug te zien in Jim zijn gedrag. Hij was springerig en ging van links naar rechts over het pad. Ik liet hem los en de coach gaf ons de ruimte om even aan te komen op de plek en de gedachten en onrust los te laten.
Terwijl Jim takken van een dode boom afbrak, begeleidde de coach mij naar het gevoel wat ik had toen ik op vakantie was. Een relaxt gevoel, rust, niets moeten en helemaal opgaan in het moment. Zonder te denken aan wat er is geweest of wat er nog gaat komen. Jim zijn gedrag vertelde mij dat ik alle dingen eromheen (de takken) mag laten gaan. En me mag focussen op de kern, mezelf (de boom).
Ik ging in kleermakerszit op de grond zitten met mijn ogen gesloten en toen ik niet meer gefocust was op wat Jim allemaal aan het doen was en mijn aandacht op mezelf had gericht, voelde ik hem ineens naast mij liggen. Hij rolde over de grond en duwde met zijn poten tegen mij aan. Het liet mij inzien dat als ik mijn aandacht bij mezelf hou, in plaats van bij alles om me heen, dat mensen (en dieren!) vanzelf naar mij toekomen, als ik hen of zij mij nodig hebben. Wat een machtig gevoel was dat!
Toen ik na een tijdje weer uit dat gevoel was, in mijn eigen patroon stapte en alles om me heen weer in de gaten ging houden, was Jim ook weer verdwenen. Hij ging weer verder met knagen aan takken. De coach begeleidde mij in een grondingsoefening (Huh wat? Daar later meer over) en ik kwam weer terug bij mezelf. Vervolgens liepen we in stilte en op een heel rustig tempo verder door het bos. Jim was gestopt met knagen aan takken en liep lekker te snuffelen door het bos. En ik kreeg de bevestiging dat stilte, activiteiten op een lager tempo ondernemen en gewoon even "niets" doen, mij erg goed doen.
We waren weer bijna bij de auto tot ik ontdekte dat ik Jim, die steeds bij ons in de buurt was en ons in de gaten hield, niet meer bij ons was. Normaal gesproken zou ik in paniek raken en rond gaan rennen om hem te zoeken, maar deze keer keek ik rustig om me heen. Toen zag ik een ogenschijnlijk leeg ven en dacht: "Oh hij zal wel water hebben gevonden." En ja hoor, daar kwam hij aangerend met een natte buik. Jim vindt het altijd fijn om iedere plas, sloot of watertje in te gaan wat hij tegen komt. Dus dat was, ook voor hem, een mooie afsluiting van de sessie.
Bij thuiskomst wist ik nog niet zo goed hoe ik alles ging toepassen. Misschien herken je dat wel? Maar nu, een paar weken later, vallen er steeds meer kwartjes en komen de puzzelstukjes op hun plek terecht. Tijdens de sessie is van alles in gang gezet wat nog steeds inzichten oplevert. Zo leg ik mijn telefoon vaker aan de kant en werk ik meer buitenshuis. Dit allebei levert mij meer rust op en minder het gevoel dat ik van alles (tegelijk) moet.
Wil jij nou ook eens zo'n coachsessie ervaren met de inzet van je eigen hond? Of wil je graag kennismaken met mij? Plan dan een gratis en vrijblijvende snuffelwandeling op een moment dat het jou uitkomt. Of kom eens langs op een honden speelkwartier.
Tot binnenkort!
Reactie plaatsen
Reacties
Wat een mooi verhaal Marloes. Ik heb bewondering voor het feit dat je dit deelt. Te vaak doen coaches en andere aanbieders of ze er zelf al zijn en delen hun eigen worsteling niet (meer). Petje af voor dit Marloes 👍
Dankjewel voor je mooie compliment Linda. In mijn beleving ben je nooit "af". De ene fase is langer, ingewikkelder en intenser dan de andere, maar je blijven ontwikkelen is nooit verkeerd. Je bent nooit te oud om te leren. En het delen van mijn verhaal helpt mij ook nog eens in mijn proces.