Laatst was ik tijdens een coachsessie aan het wandelen met Linda. Ze gaf aan dat ze problemen had met zichtbaarheid. Ze had al verschillende opleidingen gedaan en wilde een praktijk opzetten, maar iets hield haar tegen om de uiteindelijke stap te zetten om zichzelf zichtbaar te maken. Ik beschreef onze ontmoeting en hoe haar hond vrolijk op mij af kwam gerend en even later ook een andere vrouw begroette op de parkeerplaats. Daarop vertelde ze mij dat haar hond helemaal geen moeite heeft met zichtbaarheid en dat ze daar wat van kan leren.
Terwijl we hierover met elkaar spraken liep haar hond voor ons uit en keek af en toe naar ons om. Ik beschreef wat ik zag en vroeg haar hoe dit voor haar was. Ze vertelde dat haar hond bevestiging zocht en dat dat iets was wat zij ook deed. Een eindje verder kwamen we bij een bankje en vroeg ik haar om plaats te nemen op het bankje. Ik ging naast haar zitten. We draaiden met de gezichten naar elkaar toe en keken zo een paar minuten naar elkaar. Tussendoor keek ik af en toe weg. Na afloop bespraken we wat de oefening met haar deed. Er kwamen verschillende thema’s bij haar naar boven waar we in een vervolgsessie verder op in kunnen gaan. De mening van anderen, maar ook het thema vragen om hulp.
Ik had het gevoel dat we nog niet alles boven water hadden en dat er nog andere thema’s in de weg liggen voor ze zich zichtbaar kan maken. Daarom besloot ik nog een andere oefening te doen. Deze keer met vloerankers. Ik vroeg haar om “zichtbaarheid” op een blaadje te schrijven en ergens neer te leggen. Vervolgens kwam er “angst” bij haar binnen. Dit schreef ze op een ander blaadje en legde ze in lijn met het blaadje “zichtbaarheid”. Ik vroeg haar waar ze op dit moment stond en dat was voor de “angst”. Maar hoe kwam ze nu voorbij die angst? Ze kon er niet onderdoor, ze kon er niet overheen en ze had niet de energie om te kijken of ze er omheen kon. Toen realiseerde ze zich dat haar hond al die tijd al aan haar zijde stond en haar kon helpen om over de angst heen te komen. Door dingen met haar hond te ondernemen en te realiseren dat haar hond er altijd voor haar is stapt ze voorbij de angst.
Ze zette een aantal stappen richting “zichtbaarheid” en voelde toen dat er nog iets in de weg stond. Het was de gedachte “Ik doe het niet goed.” Ze schreef ook deze tekst op een blaadje en legde deze voor haar op de grond. Vervolgens kwam ze tot het inzicht dat ze ook wel eens de gedachte heeft “Ik doe het wel goed.” Ik vroeg haar waar deze tekst mocht liggen en ze legde het bovenop het vorige blaadje. De aandacht mocht ze op deze manier richten op “Ik doe het wel goed.” Ze zetten een grote stap over beide blaadjes heen en was nu nog maar enkele stappen verwijderd van de zichtbaarheid. Toch lukte het haar nog niet op de laatste stappen te zetten. Ze had een tekst nodig in haar handen. De tekst “Ik doe het wel goed”, was niet krachtig genoeg. Ik gaf haar pen en papier en toen ontstonden de woorden “Hier ben IK!”. Ik liet haar deze zin meerdere malen uitspreken en toen ik hem echt voelde lukte het haar om de stap te zetten naar haar zichtbaarheid. Trots keek ze voor haar uit. Haar hond was al een stukje verder gaan staan en liet haar zien dat dit niet het eindpunt is. Ze kan nog verder.
Word jij vaak over het hoofd gezien? Wordt er niet naar je geluisterd als je iets vertelt? Of voel je je niet gezien? Zou jij ook graag meer zichtbaar willen zijn en ben je benieuwd wat jou hiervoor in de weg staat? Neem gerust contact met mij op om een snuffelwandeling in te plannen.
Reactie plaatsen
Reacties